Afscheid
We gaan afscheid nemen van twee bestuursleden. En dat doet pijn. Het zijn niet zo maar een paar bestuurders.
Het zijn onze founding mothers,
het zijn onze voorzitter en onze secretaris,
het zijn Pauline Westendorp en Yolanda Sikking.
We gaan met hen nog even terug, naar andere tijden: toen we nog geen zes projecten in een jaar deden. Toen we de champagne al open trokken voor 16 panelen op een kippenhok.
Pauline Westendorp
Broodjes bakken
‘De mooiste herinnering? Dat we met alle jongste jeugdleden broodjes gingen bakken in de tuin. En dat we zonnepanelen legden op onze eigen voetbalclub Arsenal, waar ik ze nog elke dag kan zien. En later op onze eigen school.’
En ook ‘toen het college zo moeilijk deed over zonnepanelen op het IJburg College 1. Dat was onze eerste gemeentelijke VVE. Dat iedereen ging mee helpen: schoolleider Nico Moen, onze buurvrouw, Yvonne, die daar lesgaf. En Maureen [ouder op het schoolplein en ambtenaar] die het contract steeds weer op een andere tafel legde.’
Fijn waren ook de bestuursvergaderingen. ‘We hebben een licht model, waardoor we altijd kunnen switchen. Werkt de SDE niet? Dan gaan we naar de Postcoderoosregeling. Of andersom. Maar dat doen wel zó dat het voor de leden even makkelijk blijft. Daar zorgt Ronald altijd voor. We hebben een goede naam en zijn een prettige club, vooral ook dankzij mensen als Marinus.
Geen euro verkeerd uitgegeven
Frank en Aukje zijn van het niet lullen maar doen. Zuiderlicht is degelijk en betrouwbaar, er wordt geen euro verkeerd uitgegeven. Je weet echt zeker dat er niemand van jouw geld naar Hawaï gaat. Ik word ook altijd weer blij van die mooie website, die is leuk en vrolijk.
Wat is de grootse verandering? Pauline’s zoon, Ravi: ‘Het is groter geworden.’
Pauline: ‘van 1 naar bijna 1.000 leden. Maar daar was nooit stress over.’
In een kano op een golf
Een verschil is ook dat ‘je zeven jaar geleden de term duurzaamheid nog moest leren kennen. Nu zitten we volgens mij, aan het begin van een enorme versnelling. In onze kano zitten we midden op het water. Die golf komt, en wij zitten erin.’
Yolanda Sikking
Anderen gaan het niet voor ons doen
Yolanda weet nog goed de aanleiding om Zuiderlicht op te richten. ‘We hadden in de buurt al veel zonnepanelen. We hadden er geen vertrouwen in om het maar aan anderen over te laten. Waar wij wonen [in de woonboten in de Schinkel, langs de A10, vlakbij Schiphol] leven we door luchtvervuiling een jaar korter. Nu, door Corona, kunnen we ineens weer ruiken. Dat blijft schokkend.’
Elk project blijft even dierbaar
Het leukste? ‘Dat we zó veel leerden. We kwamen zo veel tegen, we bléven bijleren. Bijzonder vind ik dat we met onze vaak kleine projecten, dichtbij huis, veel meer op gang brengen. Wij leggen de panelen erop, en dan gebeurt er van alles. Er komt meer bewustzijn, mensen komen met allerlei eigen ideeën.’
Nu zijn we aan het opschalen, ‘maar elk project blijft even dierbaar. Elk project helpt mee.’
Yolanda: ‘wat me het meeste aansprak was de positieve energie. In het team, maar ook de mensen daar weer omheen: de boekhouder, de actieve leden, de mensen die projecten aandragen. Blijf dat vasthouden.’
