Ruud Koornstra: niet praten maar doen
‘We moeten stoppen met praten, we moeten het gewoon gaan doen’, zegt Ruud Koornstra. Hij is gastspreker tijdens een bijzondere ledenavond van Zuiderlicht, op 14 december j.l.. Hij kijkt vooruit naar een toekomst met heel veel nieuwe mogelijkheden. Hij blikt terug op het afgelopen jaar waarin hij energiecommissaris was. En op de 16 filmdagen voor de documentaire Op Energiemissie: een uitzending van VPRO’s Tegenlicht met Ruud Koornstra in de hoofdrol.
Energiecommissaris
Het is december 2016, dus exact een jaar gelden, als Pauline Westendorp vraagt of hij energiecommissaris van Nederland wil worden. ‘Dat is goed, tenzij jullie een betere kandidaat vinden’, zegt Koornstra. Een paar dagen later krijgt hij in het voorbijgaan al de felicitaties. ‘In het pak genaaid’, zegt hij hier zelf over.
Maar het werkt. Het afgelopen jaar is er magie ontstaan. ‘Sinterklaas is het land al uit, maar uw energiecommissaris is nog even gebleven. En dat ik gek,’ zegt Koornstra ‘want hij bestaat helemaal niet.’
‘Van wie ben je dan commissaris?’, vragen mensen.
Van iedereen. Het is een vrij beroep. Je kan ook journalist van het Financieel Dagblad worden, of klimaatcommissaris. Het is geen grap. Of nou ja, het is natuurlijk wel een grap, laten we er luchtig over doen.
Willen we een paar windmolens of het paradijs op aarde?
Pauline had het deze avond over de groeiende stroom van mensen die werken aan de energietransitie. Maar de grote vraag is, hoe gaan we die stroom benutten?
Als Shell straks wat windmolens op zee zet, dan hebben we nog niets geleerd, dan hebben we de verbondenheid nog niet terug. Terwijl we ook de mogelijkheid hebben om het paradijs op aarde te maken.
We kunnen koploper zijn, waarom zijn we dat niet?
We zijn innovatief en creatief, we zijn ondernemend en we zijn als land schathemelrijk. Nederland zou koploper kúnnen zijn. Maar we zijn bijna laatste van Europa.
Waarom is dat zo? We denken in regio’s, zegt Koornstra. We moeten Nederland gaan zien als een dunbevolkte middelgrote stad, Groningen als Amsterdam Noord is en de Veluwe als ons Central Park. Alles in Nederland is op één uur rijden van Schiphol. Laten we het naar buiten toe gewoon Amsterdam noemen. Niet tegen, maar met elkaar. Dat gaat er maar langzaam in, in Nederland.
Over klimaat zijn we het eens
Waarom ging het in de verkiezingsdebatten niet over energie? Omdat alle partijen het eens waren over energie en klimaat. Als mens wil iedereen een stap zetten en kun je geen ruzie maken over dit onderwerp.
Woordvoerders van alle politieke partijen, behalve de afwezige PVV, en Koornstra komen samen in het Abe Lenstra stadion. In 2030 koploper schone energie worden vindt iedereen een goed plan.
In de Amsterdam Arena is er nog zo’n ontmoeting, weer al die Kamerleden en woordvoerders. ‘Pauline geeft ze nog een linkse en rechtse. We hebben het gefilmd, maar dat mocht niet. Waarom niet? Ze waren het eens.’ Maar de wil is er.
Hoe neem je politici mee?
Koornstra haalt de jonge trompettist van ACCU erbij. Ze staan naast elkaar. Koornstra zet een stap dichterbij. De trompettist een stap achteruit. Koornstra zet nog een stap, en nog een. Samen verplaatsen ze zich, de kant die Ruud uitstuurt.
Hoe dat voelt?, vraagt Koornstra
‘Raar’, zegt de trompettist.
‘Maar ik kwam wel daar’, zegt Koornstra.
Zo werkt het. Rutte herhaalt nu zinnen die Koornstra hem sms’t.
De kracht van de cameraman
De documentaire Op Energiemissie is een cadeautje. Het is een uitzending over de Energiecommissaris. Koornstra vertelt over de kracht van een camera: we doen ertoe. We zijn gelijkwaardig. We kunnen iets veranderen.
Groot is ook de kracht van de cameraman. En de geluidsman. Ze denken met je mee, vertelt Koornstra. En het mooie is, ze zijn om. Ze zitten nu ook in het verzet. ‘Ze bellen me: morgen ben ik bij die en die, moet ik nog wat doen?’
Een mooi verhaal is het interview met Mark Rutte. Rutte stemt ermee in maar de RVD (Rijksvoorlichtingsdienst) zegt dat het niet kan. Tot op het nieuws komt dat Rutte’s afspraak met Angela Merkel niet door gaat. Aha, de redactie belt nog één keer. Ze krijgen twee minuten.
Het worden er dertig en na afloop is de cameraman kwijt. Ze vinden hem, onder de tafel van het lachen. Hij had zoals altijd met een interview met de minister-president, de camera op Rutte gericht. Maar Rutte zei helemaal niets. Dat heeft hij in zijn leven als cameraman nog nooit eerder meegemaakt. Het mocht zelfs nog een keer over. Met de camera op Koornstra gericht. Drie minuten zitten in de uitzending.
Ze hebben bij VPRO iets bijzonders gedaan. Ze hebben laten zien dat je zélf iets kan betekenen.
Waterstof uit een potje
Waterstof kennen we al langer als een opslagbron voor een te veel aan elektriciteit. Opslag en vervoer waren alleen kostbaar en gevaarlijk: op extreem lage temperaturen of onder hoge druk. H2Fuel is een nieuwe Nederlandse uitvinding die waterstof bindt aan zoutkorrels. Zo kan je wat elektriciteit meenemen in een potje. Straks liggen er vijfkilozakken in de winkel, voorspelt Koornstra. Je gooit ze in een apparaat en je hebt voor 2 weken stroom. Er is geen CO2-uitstoot.
Meten hoe duurzaam je bedrijf is
Ecochain is een tool waarmee bedrijven kunnen meten hoe duurzaam hun producten zijn. En hoe ze dit kunnen verbeteren. Het is de eerste tool die gratis is. Daarom kan de overheid het gebruik ervan verplichten.
Over zeewier en boerende koeien
Zeewier is een biobrandstof, en nog veel meer.
Het is een vervanger van katoen. Wij kunnen het eten. En we kunnen het voeren aan onze dieren. Vooral voor koeien verteren het goed: ze gaan er 99% minder boeren van laten. En dat zorgt voor een vermindering van methaanuitstoot, een broeikas dat nog erger is dan CO2.
Nog meer voordelen? Ja, het is goed voor de zee. Het kweken van zeewier kan je goed combineren met windmolenparken en het kost geen kostbare landbouwgronden. Gas uit zeewier is binnenkort ook nog eens veel goedkoper dan ons aardgas.
Voor het opzetten van de eerste zeewierfarm is 3 miljoen euro nodig. Wie investeert kan zich met gas terug laten betalen. Gaan we dit bestellen?
Rutte, kop op
Tegen Rutte zegt Koornstra: ‘Rutte kop op, we redden het wel.’
Tegen Pauline: ‘Pauline: Op kop.’
En aan iedereen die denkt: ‘Ja maar ik ben niet zo visionair’ zegt Koornstra: ‘Dat hoeft ook niet. Het gaat voor ons uit. Als we maar blijven meelopen, als we maar steeds blijven volgen.’
Nooit meer missen
Het is bij Zuiderlicht een goede gewoonte om één keer per jaar een informatieve en vrolijke avond te organiseren voor leden en niet leden. Vorig jaar hadden we als bijzondere gast Bouwe de Boer en Marjan Minnesma. Marjan Minnesma vertelde haar verhaal: Opschalen en opschieten.
Wil je er zeker van zijn dat je er de volgende keer (weer) bij bent? Voor slechts één euro ben je lid en nodigen we je altijd persoonlijk uit.
Lees hier het hele verslag van de open ledenavond, met veel muziek en mooie verhalen.
